Na trzecią rocznicę powstania Uniwersytetu w latach 30-tych XX wieku napisano taki okolicznościowy wiersz napisany przez jednego ze słuchaczy:
Nie huczą dzwony i dźwięki fanfary,
Nie głoszą święta, nie szumią sztandary...
A jednak święto ... święto wiedzy, ducha...
Tu, gdzie niedawno było pusto wszędzie,
Reczono słowo: Uniwersytet będzie.
Powstał, skupiwszy gromadę młodzieży,
Co w piersi młodej los narodu leży
I bije rytmem młodości bliźniego,
Do dobra dąży, a stroni od złego,
Przykazał młodzi: „Tyś nadzieją całą.
Ty świat okryjesz hańbą albo chwałą”!
Nie huczą dzwony i dźwięki fanfary,
Nie głoszą święta, nie szumią sztandary...
A jednak święto, święto tych co wierzą,
Że żyją w Polsce, a nie w grobie leżą
I raczej groby przywalą bryłami,
Pogrzebią waśnie, by bratem być z Wami.
B. Dziubek, słuchacz Uniwersytetu Powszechnego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz