CXVI. De animalibus velut homo loquentibus

Wierszyk, który napisałem z okazji Wigilii o zwierzętach mówiącym ludzkim głosem




Tacito loco boreali,
Cum stella per fenestram splendebitur,
Et quieto tempore hiemali,
Terra denuo nive operitur.

Sedes ad arborem viridem domo,
Et luce stellae mens tua ducitur,
Tum subito animal non homo,
Sic ad te, nihil mirum, loquitur:

“Audi vir, nunc meam dictionem,
Num putas me esse stultum?
Ne me dicas contradictionem,
Ne avertas tuum vultum.”

Uno die est hora quotannis,
Ut animal tuus loquatur,
Canis, bos, equo velovis,
Quod a Deo semper praecatur.

Permitte ei loquere,
Cultrum manu ne capias iratus,
Debes hodie aspicere
Visionem illam moderatus.