Wierszyk, jaki napisałem o zającu, który w lesie obserwuje polowanie wilków.
Versiculus quidam a me scriptus, de lepore venationem luporum spectante
Caelum ut gemma ornatur luna,
Oculi lupi in umbra lucent,
Properant bestiae, fugit cerva,
Mortuam lupi per terram ducent.
Madent cruore ramus arboris,
Nix coloratur rubri coloris,
Territae vident omnia leporis,
Oculi cruorem madentem oris.
Lupus, cervam dentibus tenet,
Carnem eius discerpat horrible,
Colli moriturae bassia offeret,
At corax in aerae vagitat terrible.
Post horam denuo silva est quieta,
Nemo possit spectare cruorem,
Et tantum leporis mens non est laeta,
Nam mente tenet visum horrorem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz