CCLXVI. Obmittamus studia - porzućmy nauke

Przykład bardzo fajnego średniowiecznego wierszyka, pokazującego, że studenci dzisiejsi niewiele zmienili się w porównaniu ze studentami z czasów średniowiecznych. Bo i niby czemu się by mieli zmienić, skoro jak napisałem, na świecie nic się nie zmienia, a jeśli to czyni to pozór jedynie.

Obmittabus studia,

Dulce est desipere

Et carpamus dulcia

Juventutis tenere

Seriis intendere

Voto nostro serviamus

Mos est iste juvenum

Ad plateas descendamus

Et choreas virginum

Imperio, eya!

Venerio, eya!

Cum gaudio

Cogor lascivire

Dum audio

Volucres garrire

Precz z księgami! Zażyjmy,

Słodkiej lekkomyślności,

Słodyczy się napijmy

Ukochanej młodości

Wśród powagi życia pędzić

Mdłej przystoi starości

To naszego wieku prawo

Służyć tylko swym chęciom

Na ulice bierzmy żwawo

Nadskakiwać dziewczętom

Z rozkazania eja!

Cypru Pani, eya!

Precz zmartwienia,

Poswawolić muszę,

Gdy gruchania

Gołębi usłyszę

[tłumaczenie Grzegorz Żurek]