CCLV. Kwiecień plecień

Kwietniowa pogoda szaleństwa wyprawia

Choć to w marcu jak w garncu powiadają

przecie, śnieg się trawą znudzony zabawia

To za chwilę krople deszczu spadają

By potem ponownie słonce znów świeciło

Chmury, gdy wiatr wiosenny wypędzi

I choć za prawdziwą wiosną by się ckniło

To przecież nikt rozsądny nie zrzędzi

Bo o kwietniu, że jest plecień mówią

Miesza on nam rożne sprzeczne roku pory

To lato mamy,  to drzewa liście gubią

By za chwile zapadły zimowe wieczory  

A potem się wiosennym kwiatem

Kolorów wszelakich mai pięknie łąka

Wiatr w okno uderza podmuchu gradem

Za chwilę zaś słychać głośny śpiew skowronka

Wielkie pomieszanie dzisiaj jak w moździerzu

Gdy z legend starych czarownice ważyły mazidła

Wrzuciły łapę szczura, dodając łupieżu

Ogon kota, z karalucha substancja obrzydła

Wszystko żwawo mieszają

Garnek puszcza pary

Diabli na skrzypkach grają

Kto chce niech da wiary.