sobota, 9 marca 2013

CDLVI. Pamięci 700 Tespijczyków


Wierszyk, który napisałem,  poświęcony pamięci 700 Tespijczyków, którzy zginęli razem ze Spartanami pod Termopilami. 

Stoi na wzgórzu posąg spiżowy
Walecznie machajrę dzierży w ręce
Nad nim zagajnik szumi dębowy
Martwy żyje w niejednej piosence

Trzystu z nim było, co tam zginęli
Choć prawda nie taka była zgoła
Bo dwaj Spartanie śmierci umknęli
A martwych więcej leży dokoła

Bo każdy mówi tylko o Sparcie
Legenda Sparty do dzisiaj żywa
Króle jej stoją na wiecznej warcie
Trąba Hadesu tam im pogrywa

Ale nie Sparta tylko waleczna
Inni zostali i tam zginęli
Legenda Sparty została wieczna
O reszcie wszyscy dziś zapomnieli

Siedmiuset było - to Tespijczycy
Nie chcieli odejść z Termopil krtani
Wszyscy to byli tam ochotnicy
A dzisiaj rzadko są pamiętani

Z Leonidasem razem walczyli
Razem polegli wszyscy na wzgórzu
Persowie wszystkich tysiąc zabili
Nikogo z nich nie zawołasz tchórzu

Lecz nie tak dawno lat kilkanaście
Grecja im pomnik tam postawiła
Pomnika tego nigdy nie zgaście
By pamięć Tespian na wieki żyła



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Link within

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...