MCXLVIII. Pierwsi i ostatni

Z niezwykłą jasnością zdawał sobie sprawę, że nasz dawny świat się skończył. Może chwilami znajdował satysfakcję w świadomości, że jest ostatnim z linii sięgającej dwa tysiące lat wstecz. Ludzie są dziwni. Jeśli nie mogą być pierwsi, nie mają zgoła nic przeciw temu, ażeby być ostatnimi.

Gore Vidal "Julian"

MCXLVII. Andrzej Bursa - sylogizm prostacki

Może i lekko głupawe, ale zabawne

Za darmo nie dostaniesz nic ładnego

zachód słońca jest za darmo

a więc nie jest piękny

ale żeby rzygać w klozecie lokalu prima sorta

trzeba zapłacić za wódkę

ergo klozet w tancbudzie jest piękny

a zachód słońca nie

a ja wam powiem że bujda

widziałem zachód słońca 

i wychodek w nocnym lokalu

nie znajduję specjalnej różnicy

MCXLVI. Czarny koń

Czarny koń

Czarny koń gdzieś pędzi w dali

Słońce jego grzbiet dziś pali

Piasek wbijają kopyta

Droga przed nim nieprzebyta

Tam daleko gdzieś w oddali

Gdzie się piasek z niebem styka

Mieczem błyska z twardej stali

I o drogę jeźdźca pyta

Pasek tłumi się, kotłuje

Ptak gdzieś z góry obserwuje

Jak na koniu pędzi czarnym

Jeździec szlakiem tym niegwarnym

Kopyt mocne uderzenia

Piach wzbudzają i złudzenia

Błyska coś - fatamorgana

Wiatrem chusta potargana

Czarny płaszcz i czarne oczy

Widok konia ten zaskoczy

Jedzie, jedzie jeździec w dali

Słońce cały czas czas znów pali

Czarny kaptur twarz otoczy

Zanim mu wypali oczy

I już znika koń skrzydlaty

Przez horyzont popielaty

Czarny płaszcz  przecina  krawędź

Jak skrzydlaty, biały łabędź

Nie ma jeźdźca i pustyni

Ranek, nikt dźwięków nie czyni

Gdzie jest koń i gdzie płaszcz czarny

Wschodzi dzisiaj ranek parny

I czy jeszcze coś tam było

Czy to wszystko mi się  śniło

MCXLV. Equus, deserta et femina

Die Mercurii permirum vere somnium habui. Somniavi me per deserta in equo nigrissimi sed pulcherrimo currere. Dies erat pulcher sol solebat, arena colore flavo splendebat. Ego nigram tunicam nigrumque palium habui modo militibus veteribus Araborum vectus. Subito vidi puellam vel feminam pulchram in medio deserto stare, gladiumque habere. Ea quoque nigrum vestem habebat atque copilli eae nigrae erant. Ad eam advehi de equo desiliui menu mea ei dedi ad equum eam trahi. Equum ascendimus et una per desertam percurrimus usque ad horizontem.

Nesquo quid de eum somnium sentire. Nam sunt visiones bone et male in eo. Et variis modis possis eum interpretare. Nonulli putant desertum rem malam esse, et eam videre vel aliquid in deserto facere res male fore significare. Putant quoque niger equus vel niger color res malas significare.
Sed possis aliter res interpretare nam equus pulcher pulcherrimus erat et equum pulchrum videre eoque currere bonum est. Quoque solem pulchre lucescentem videre res bonas significare. Atque pulchram feminam videre, vel pulchros longuesque capillos videre quoque visio est bona.

Et nunc nescio et nullo modo enigmatem solvere possum quid somnus ille significavit, quit mens mea vel Dii mihi dicere possent. Nescio, nescio, nescio .

MCXLIV. Polityka i takie tam

To co jest jedną z najgłupszych rzeczy we współczesnej pseudodemokracji (pisałem kiedyś, że dla mnie demokracja to tylko demokracja bezpośrednia, a demokracja przedstawicielska to jedynie jej parodia) to konieczność wybierania partii, która ma zespół określonych poglądów. Poglądy te są najczęściej arbitralnie zebraną mieszaniną nie trzymającą się kupy, a wywodzącą z XX wiecznych podziałów, gdzie zdefiniowano po jednej stronie lewicowość, po drugiej konserwatyzm i prawicowość i większość partii w sporym stopniu tego systemu się trzyma. Systemu, który jest totalnie bez sensu, bo moje poglądy, jak i pewnie wielu innych osób zupełnie do tego nie pasują.

Jak w kwestiach gospodarki, zasiłków, płacy minimalnej itp., blisko mi do umiarkowanej lwicy, jestem przeciwny międzynarodowym koncernom, które są sztucznym XX wiecznym wymysłem i powinny być zdelegalizowane - wystarczy poczytać historię ich powstania - do połowy XIX wieku coś takiego praktycznie nie istniało i nawet nie istniały podstawy prawne ich tworzenia a odkąd powstały stały sie rakiem na gospodarce.
Tak z drugiej strony w wielu sprawach obyczajowo społecznych jestem mocno konserwatywny.

Tymczasem u nas jak ktoś chce dbać o prawa pracownicze od razu chce dbać o emigrantów islamiskich, którzy mu za chwilę utną głowę, albo walczyć o prawa wyborcze szympansów. Nie bardzo widzę związek miedzy płacą minimalną a np. prawem ludzi jednej płci do adopcji dzieci. Nie widzę związku między ograniczeniem międzynarodowych koncernów a swobodnym seksem każdego z każdym czy też nie rozumiem dlaczego ktoś kto jest przeciwnikiem dużych nierówności społecznych musi od razu być zwolennikiem wielokulturowego społeczeństwa czy przeciwnikiem też europejskiej tradycji.

Jest to wszystko moim zdaniem kompletnie chore i pokazuje całkowitą degenerację i bezsens przedstawicielskiej demokracji, gdzie zamiast własnych poglądów dostajemy jakiś niespójny konglomerat rzeczy z którymi się zgadzamy i totalnych bzdur, przy czym musimy się podpisać pod nimi jednocześnie. Tak jakby ktoś dając mi zastrzyk na grypę powiedział, że zastrzyk wyleczy mnie z grypy ale wstrzyknie żółtaczkę. Cały ten system jest z gruntu idiotyczny.

MCXLIII. Łacina

Język łaciński z samej swej bowiem natury jest najbardziej odpowiedni do propagowania kultury humanizmu wśród ludzi: ponieważ nie wzbudza zazdrości, nie faworyzuje żadnego narodu, jest bezstronny, dla wszystkich w końcu miły i przyjazny. Należy także zwrócić uwagę na fakt, że język łaciński posiada szlachetną strukturę, odznacza się zwięzłością, bogactwem znaczeń, harmonijną pełna majestatu i godności, co w niepowtarzalny sposób nadaje mu przejrzystość i powagę.

Konstytucja apostolska, Veterum Sapientia

MCXLII. Jacek Kaczmarski- Elekcja

Przesłuchałem w ostatnich dniach bardzo dużo piosenek Jacka Kaczmarskiego. Z mniej dotychczas mnie znanych bardzo spodobała mi się elekcja.
I nich mi ktoś powie, że od sarmackich czasów coś się zmieniło (poza łaciną spienioną na wargach):

"Czas ratować państwo chore,
Szlag mnie trafia - ergo sum!
Po sąsiadach partię zbiorę,
Uczynimy szum!"

"Pojedziemy do stolicy,
Wszak Warszawa to nie Rzym,
Tam rabują przedawczycy,
Poświecimy im!"

:D:D

Ramiona do nieba wzniesione wzburzeniem
Łacina spieniona na wargach,
Żył sznury na skroniach, przekrwione spojrzenie
Przekleństwo, modlitwa lub skarga.

Pod nos podtykane i palce i pięści,
Na racje oracji trwa bitwa,
Szablistą polszczyzną tnie, świszcze i chrzęści
Przekleństwo, skarga, modlitwa.

"Czas ratować państwo chore,
Szlag mnie trafia - ergo sum!
Po sąsiadach partię zbiorę,
Uczynimy szum!"

Ten Prusom gardłuje, ten Wiednia partyzant,
Ów ruskiej się chwyta sukienki,
A troską każdego szczęśliwa ojczyzna -
Stąd modły, przekleństwa i jęki.

Polityką zwie się ów spór Panów Braci
W kolokwiach elekta z elektem;
Schlebiają szarakom złociści magnaci
Wśród jęków, modlitw i przekleństw.

"Czas ratować państwo chore,
Szlag mnie trafia - ergo sum!
Po sąsiadach partię zbiorę,
Uczynimy szum!"

"Pojedziemy do stolicy,
Wszak Warszawa to nie Rzym,
Tam rabują przedawczycy,
Poświecimy im!"

Co czub i wąsiska - to wróż i historyk,
Niezbite też ma argumenta;
Lecz Wiednie Sobieskich i Pskowy Batorych
Dziś każdy inaczej pamięta!

Więc grunt to obyczaj, obyczaj - rzecz święta,
By Rzeczpospolita zakwitła.
Niech rządzi kto bądź - byle wolnych nie pętał
W przekleństwach, skargach, modlitwach!

"Czas ratować państwo chore,
Szlag mnie trafia - ergo sum!
Po sąsiadach partię zbiorę,
Uczynimy szum!"

"Pojedziemy do stolicy,
Wszak Warszawa to nie Rzym,
Tam rabują przedawczycy,
Poświecimy im!"

"Jest nas patryjotów siła,
Żaden nam nie straszny wróg,
A Ojczyzna sercu miła
I łaskawy Bóg.

Rozniesiemy na szabelkach
Zdrajców, co nam wodzą rej,
Rzeczpospolita jest wielka
Starczy dla nas jej!"

Ramiona do nieba wzniesione przed zgonem,
Krew czarna zaschnięta na wargach,
A w oczach otwartych milczenie zdumione
I skarga...

Rozniesiemy na szabelkach
Zdrajców, co nam wodzą rej,
Rzeczpospolita jest wielka
Czy
Starczy dla nas jej?

MCXLI. Focus T25 - pierwszy tydzień

Przećwiczyłem zgodnie z planem pierwszy tydzień Focus T25. Trening jest świetny i tym razem mój organizm znosi go doskonale, nawet dzień podwójnego treningu. Ćwiczenia bardzo mi się podobają, szybkie, dość ciężkie, działają na wiele mięśni. Doskonały trening i póki co jestem zadowolony mojej formy, pomimo tego, że w nowo robionych filmikach musiałem zrobić kilka przerw na 10-20 sekund bo nie dawałem rady wytrzymać tempa. Ale Cardio i Speed wytrzymałem bez żadnej przerwy w tempie z treningu :)

MCXL. Honor i gniew

Patriotyczne i bardzo ładne.

Na twarzach kurz przebytych wielu dróg

 Spod zabłoconych kopyt pryska piach

 Przed nami gdzieś Moskal czai się

 Za nami został ból i strach

 Nikt nie wie dziś co niesie nowy dzień

 Powywracane krzyże znaczą szlak

 W kolorze krwi objawił diabeł się

 Czerwona gwiazda jego znak

 Prowadzą Bóg, Ojczyzna, Honor i gniew

 Dopóki szabla w dłoni, a w żyłach krew

 Dopóki Sam Komendant wiedzie nas na bój

 Nie zginiesz, Polsko, kraju mój

Jest taki kraj, kwitnący niby sad

Co się zaczyna hen za linią wzgórz

Tam czeka nas wymarzony dom

Tam złotem szumią łany zbóż

Choć wielu nas, nie wszyscy dojdą tam

Niejeden spocznie w cieniu drzew

Brzozowy krzyż nagrodą będzie mu

A ukołysze ptaków śpiew

Prowadzą Bóg Ojczyzna Honor i Gniew

Dopóki szabla w dłoni, a w żyłach krew

Dopóki Sam Komendant wiedzie nas na bój

Nie zginiesz, Polsko, kraju mój

Prowadzą Bóg Ojczyzna Honor i Gniew

Dopóki szabla w dłoni, a w żyłach krew

Dopóki Sam Komendant wiedzie nas na bój

Nie zginiesz, Polsko, kraju mój

Prowadzą Bóg Ojczyzna Honor i Gniew

Dopóki szabla w dłoni, a w żyłach krew

Dopóki Sam Komendant wiedzie nas na bój

Nie zginiesz, Polsko, kraju mój

MCXXXIX. Z XVI-wiecznym portretem trumiennym rozmowa

Bardzo ładna i mądra ballada Jacka Kaczmarskiego.
Jakże aktualne są słowa:

A my, co rusz, to przed kimś
Kolejnym - na kolanach;
Dalekośmy odeszli
Od siły Waszmość Pana.

 Jak przed 90-tym rokiem nasi rządzący lizali rosyjski tyłek, tak teraz zasmakowała im amerykańska dupa ;) Parszywi zdrajcy.

Nie patrz na nas z wyrzutem pyszny szaławiło,
Bądźże z sercem otwartym dla dzieci swych dzieci.
Od twoich czasów sławnych tyle się zmieniło,
Że aż szkoda zawracać tym głowę Waszeci.

Mało wiemy o tobie, coś na Turka chadzał,
Węgra królem obierał i tratował Szweda,
Ale patrzył i tego, by obrana władza
Nie zabrała ci czasem, czegoś sam jej nie dał.

A nie dałeś jej prawa by ci grozić drewnem
Bo przed Bogiem za posła nie chcesz Jezuity,
By na takie cię pola mogła słać bitewne,
Gdzie krew i rany - twoje, a cudze profity.

A my, co rusz, to przed kimś
Kolejnym - na kolanach;
Dalekośmy odeszli
Od siły Waszmość Pana.
Po wciąż to nowych dworach
Pętamy się nie w porę;
Kochamy się w honorach,
Nie znamy się z honorem.

Łypnij na nas łagodniej okiem wyrazistym
Co widziało królestwa twojego Wiek Złoty,
Zamiast łajać nas z trumny za sprawą artysty,
Że są czasy kolosów i czasy miernoty.

Rzymskim prawem się szczycisz opartym na sile:
Dłoń złocisty pas maca, kręci wąs sumiasty;
Ale wyrozumiałość - to siły przywilej
Urodzony z rozumu na twój wiek szesnasty.

Czemuś synów nie uczył, z czegoś sam korzystał,
Że czapka rozum grzeje, by nie skapiał chyłkiem?
Rychło jeden za drugim - poseł czy statysta -
Czapkowali rozumem, a myśleli tyłkiem.

I my - na byle słowo
Na tylne stajem łapki;
W zawiei z gołą głową
Szukamy własnej czapki.
W tym, co zostało z włości
W dziedzictwie po waszmościach -
Brakuje nam mądrości,
Kochamy się w mądrościach.

Patrz na nas jak uważasz, pyszny szaławiło,
Jest czego ci zazdrościć, jest i za co karcić.
Choć dawno już cię nie ma - cennie ci się żyło,
A ci, co się cenili - byli tego warci.

Znaczyło słowo - słowo, sprawa zaś gardłowa
Kończyła się na gardle - które ma się jedno;
Wtedy się wie jak życie w pełni posmakować,
A ci, w których krew krąży - przed śmiercią nie bledną.

Koniem dla nich istnienie! - Trzeba znać ogiera;
Pięści słucha, czy pieśni, czy rwie się w step czy w tłum;
I umieć nie spaść, kiedy piersi pęd rozpiera
A spadłszy, szepnąć jeszcze - equus polonus sum!

A my, nie z własnej winy,
Aż się przyznawać hadko -
Nie znamy już łaciny
I z polskim nam niełatwo.
Lecz ujrzy przodek w grobie
Na co nas jeszcze stać:
Bo się kochamy - w sobie!
Nie pragnąc - siebie - znać!

MCXXXVIII. Dokąd idziesz Europo?

Przykro czytać jak w zachodniej Europie protestują sobie z tabliczkami "Jestem Charlie" czy podobnymi bzdurami, gdy wiadomo, że jedyne co działa na terrorystów to siła. Gadanie, manifestacje, smęcenie przeciw przemocy gdy jedynym lekiem dla szaleńca jest kula wymierzona w głowę. I jak w poprzednim wpisie o Obławie, pewnego dnia islamiści pozabijają rodowitych mieszkańców zachodniej Europy. W krajach bliskiego wschodu islamiści podpalają kościoły i mordują a w odpowiedzi spotykają się tylko z jakimiś głupimi kartkami. Jak bardzo daleko mieszkańcy choćby obecnej Francji odeszli od swych przodków krzyżowców.

I widząc to wszystko dostrzegam wiele pozytywów słabego rozwoju gospodarki w naszym kraju, bo dzięki temu islamiści nie zjeżają masowo do nas. A zanim rozwiniemy się gospodarczo stawiam, że ich nie wpuścimy, bo do tego czasu zobaczymy co się stanie w krajach zachodniej Europy, które będą tonąć w krwi nowej wojny religijnej.

MCXXXVII. Obława II

Nie znałem tej wersji Obławy, a podoba mi się bardziej niż wersja podstawowa, najbardziej znana.
Warto zwrócić uwagę na fragment:

Wszędzie wściekła wywęszy go sfora!
I pomyśleć, że kiedyś ją traktował jak łup,
Który niewart wilczych był kłów!

Stara zasada, aby dobić pokonanego przeciwnika sprawdzała się w historii zawsze. Od antyku, przez Hołd Pruski i niedobicie Krzyżackiego Zakonu przez Zygmunta Starego, po wiele współczesnych wydarzeń. Nie dobijesz pokonanego, pewnego dnia on dopadnie ciebie. Dlatego póki jest się silniejszym należy to zrobić :)

Obce lasy przemierzam, serce szarpie mi krtań!
Nie ze strachu - z wściekłości, z rozpaczy!
Ślad po wilczych gromadach mchy pokryły i darń,
Niedobitki los cierpią sobaczy!
Z gąszczu żaden kudłaty pysk nie wyjrzy na krok,
W ślepiach obłęd lęk chciwość lub zdrada!
Na otwartych przestrzeniach dawno znikł wilczy trop,
Wilk wie dobrze czym pachnie zagłada!

Słyszę wciąż i uszom nie wierzę,
Lecz potwierdza co krok wszystko mi:
Zwierzem jesteś i żyjesz jak zwierzę,
Lecz nie wilki, nie wilki już wy!

Myśli brat, że bezpieczny, skoro schronił się w las,
Lecz go ściga nie bóg! Ściga człowiek!
Śmigieł świst nad głowami, grad pocisków i wrzask,
Co wyrywa źrenice spod powiek!
Strzelców twarze pijane w drzew koronach znad luf,
Wrzący deszcz wystrzelonych ładunków!
To już nie polowanie, nie obława, nie łów!
To planowe niszczenie gatunku!

Z rąk w mundurach, z helikopterów
Maszynowa broń wbija we łby
Czarne kule i wrzask oficerów:
Wy nie wilki, nie wilki już wy!

Kto nie popadł w szaleństwo, kto nie poszedł pod strzał
Jeszcze biegnie klucząc po norach,
Lecz już nie ma kryjówek, które miał, które znał,
Wszędzie wściekła wywęszy go sfora!
I pomyśleć, że kiedyś ją traktował jak łup,
Który niewart wilczych był kłów!
Dziś krewniaka swym panom zawloką do stóp,
Lub rozszarpią na rozkaz bez słów!

Bo kto biegnie - zginie dziś w biegu!
A kto stanął - padnie gdzie stał!
Krwią w panice piszemy na śniegu:
My nie wilki, my mięso na strzał!

Ten skowyczy trafiony, tamten skomli na wznak,
Cóż ja sam? Nic tu zrobić nie mogę.
Niech się zdarzy co musi się zdarzyć i tak,
Kiedy pocisk zabiegnie mi drogę!
Starą ranę na karku rozszarpuje do krwi,
Ale póki wilk krwawi - wilk żyw!
Więc to jeszcze nie śmierć! Śmierć ostrzejsze ma kły!
Nie mój tryumf, lecz zwycięstwo - nie ich!

Na nic skowyt we wrzawie i skarga!
Póki w żyłach starczy mi krwi
Pierwszy bratu skoczę do gardła,
Gdy zawyje - nie wilki już my!

MCXXXVI. Ciemność i słońce

Niebawem w izbie zrobi się ciemno. Zawsze lękaliśmy się, że śmierć, będzie właśnie taka. Ale cóż jest innego? Z Julianem odeszło światło i teraz nie pozostaje nic, jak tylko pozwolić, by nadszedł mrok, i wyczekiwać innego słońca i innego dnia, zrodzonego z tajemnic czasu oraz z umiłowania światła przez człowieka.

Gore Vidal "Julian"

MCXXXV. ...

Tym co najbardziej mnie przeraża i męczy w codzienności naszego kraju to jakaś taka powszechna atmosfera, że wszystko jest niefajnie wszystko do dupy, brzydkie i ogólnie be. W 90% miejsc wchodzę i widzę smutne twarze smutnych ludzi wyglądających na zmordowanych własnym życiem. A świat przecież jest taki piękny.

MCXXXIV. Plotyn

Przez cały wieczór czytałem Plotyna. Posiada on moc kojenia mnie, a jego smutek jest dla mnie osobliwie krzepiący. Nawet wówczas, gdy pisze: "Życie tutaj, wśród rzeczy ziemskich, jest opadaniem w dół, porażką, bezsiłą skrzydeł".

Gore Vidal "Julian"

MCXXXIII. Rzecz jest skończona

Jestem sam w mojej pracowni. Schowałem już dokumenty Juliana. Rzecz jest skończona. Świat, który Julian pragnął zachować i przywrócić, już nie istnieje ... ale nie napiszę "na zawsze", któż bowiem może znać przyszłość.

Gore Vidal "Julian"

MCXXXII. Ćwiczenia

W sobotę udało mi się dobrnąć do końca programu PiYo, bardzo dobry program, dobrze roztrenuje cały organizm, choć oczywiście ktoś kto liczy na efekty jak ze zdjęć się zawiedzie ;) Może jak trzymałby zalecaną restrykcyjną dietę ale i to wątpię. Ćwicząc z tym programem dotarło do mnie, że nie bardzo nadaję się do bezładnych ćwiczeń i lepsze są bardziej zorganizowane programy treningowe przynajmniej dla mnie. Jak przez ostatnie lata ćwiczyłem bez programu to często kończyło się to tak, że mi się nie chciało a jak mam program i na dany dzień przewidziany konkretny trening to mobilizuje mnie to znacznie bardziej.

Program PiYo jest też dobrym przygotowaniem do Focus T25 jak dla kogoś jest to za ciężkie na początek. Od wczoraj wróciłem do Focusa i teraz mój organizm reaguje zupełnie inaczej niż w zeszłym listopadzie, teraz to po prostu dość intensywne, ale normalne ćwiczenia.

MCXXXI. Nowość

Już o tym swego czasu pisałem na podstawie swoich obserwacji a teraz cytat:

Rzymianie doceniali wielkopomność zasad, ponieważ dla Rzymian "stary" oznaczał "dobry", bowiem sprawdzony w praktyce, a "nowy" - potencjalnie niebezpieczny, bowiem niesprawdzony. Rzeczy nowe (res novae) były rzymskim określeniem rewolucji, której obawiali się jako źródła przemocy i społecznego chaosu.

MCXXX. Francja

I po raz kolejny przykład Francji pokazuje do czego prowadzą lewackie brednie o wielokulturowym społeczeństwie. I tolerancja dla islamu :D Nie wiem jak można tolerować kogoś kto nie toleruje nas, jak można we własnym kraju pozwolić dyktować swoje warunki obcym? Jak ktoś przychodzi do mnie do domu, to albo stosuje się do warunków gospodarza, albo won! Niestety propaganda wielokuturowości wyżarła wielu osobom w Europie mózg w ostatnim stuleciu. Tymczasem, gdy wielokulturowe społeczności żyją razem w jednym kraju, zwłaszcza mocno różne, zawsze w dłuższej perspektywie kończy się to jednakowo - wielkim przelewem krwi. Jak się w długiej perspektywie skończy islamska migracja do Europy i kto wygra nie wiem, ale wiem i tego jestem pewny, że popłynie morze krwi. A jeśli ktoś myśli, że zatrzyma islamistów pokojowo, to jest szalony.

MCXXIX. Muzyka średniowieczna

Ostatnimi czasy sporo słuchałem serii filmików na youtube z muzyką średniowieczną. Wśród nich do moich ulubionych można zaliczyć filmik poniższy. Piękna nastrojowa muzyka i śpiew po łacinie :)

MCXXVIII. Z myśli stoickich

Zrób absolutnie wszystko co w twej mocy i wtedy dopiero, jeśli już nic więcej nie da się uczynić, przyjmuj nieuniknione z pogodną rezygnacją. 

MCXXVII. PiYo

Przez okres świąteczno-feryjny dużo trenowałem (16 dni treningu pod rząd), że zaczynam się czuć cały obolały. Często jak filmiki były krótsze to dodawałem coś z siłówki lub kardio poza samym PiYo.
Efekty są dobre, widzę jak trening PiYo poprawił moje rozciągniecie, sprawność mięśni i ścięgien. Do końca zostało mi 3 dni z którymi mam nadzieję powinien uporać się do końca tygodnia. Jak dla mnie najtrudniejszym filmem był Sculpt a zwłaszcza pompki tricepsowe na krześle, ale  to pewnie dlatego, że takich nigdy nie robiłem. W drugim miesiącu treningu wreszcie przestał mnie bolec tyłek :D, którego to ból cały czas mi towarzyszył w czasie pierwszego miesiąca PiYo.
Moje ulubione filmy to Sulpt, Hardcore on the Floor i Strength Intervals. Drench jest też dobry ale trochę zbyt długi.
Myślę, że do części treningu PiYo zwłaszcza tego z drugiego miesiąca jeszcze kiedyś wrócę.
Mam nadzieję, że jak skończę PiYo i zrobię kilka dni przerwy to uda mi się tym razem na serio zabrać za Focus25 :)

MCXXVI. Artes liberales II

Fajny wierszyk mnemotechniczny w celu łatwiejszego zapamiętania wszystkich siedmiu artes liberales :)

Grammatica loquitur, dialectica vera docet, rhetorica ministrat

Musica canit, arithmetica numerat, geometria ponderat, astronomia colit astra

MCXXV. Artes liberales

Chcesz wiedzieć, co ja sądzę o naukach i sztukach wyzwolonych? Nie szanuję i nie zaliczam do dobrych żadnej innej sztuki, która ogląda się za zyskiem. Najemnicze to sztuki (sztuki oglądające się za zyskiem), użyteczne póty, póki wzmacniają wrodzone zdolności, póki nie powstrzymują ich rozwoju. 

Dlatego te pierwsze nazywam naukami wyzwolonymi, ponieważ są godne człowieka wolnego.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

MCXXIV. Oczy płonące

Patrze w wieczności oczy płonące

Widząc jak świeci nade mną słońce

I blakną gwiazdy, księżyc przygasa

A ogień płonie, po lesie hasa

Płonąc chce wyrwać w niebo mą duszę

Myśląc okowy ciała dziś skruszę

Która w nim siedzi tam uwięziona

I z przyziemności powoli kona

Gdzie Jowisz z nieba gromem uderza

Na szczytu skałę ona tam zmierza

Bo jak ptak wzlecieć chce uwięziona

W dali kraina świeci wyśniona

Nierzeczywista i irrealna

Może i całkiem nie jest normalna

Lecz wabi aurą przedziwną  oczy

Gdy wizja taka z głowy wyskoczy

MCXXIII. Julian Apostata - Asnyk

Znalazłem jeszcze taki wiersz Adama Asnyka o Julianie Apostacie.

Julian Apostata

Na czele bitnych rzymskich legionów

Spaliwszy na Tybrze floty,

Gdzie przed wiekami wódz Macedonów

Rozbijał swoje namioty,

Stanął zazdrosny jego podboju,

Świeżą okryty purpurą

Cezar, co wedle sługi pokoju

Na słońcu prawdy był chmurą.

Pieszcząc w swym sercu przeszłości marę,

Chrystusa sieciom niechętny,

Zamierza wskrzesić imperium stare

Olimp bogów ponętny.

Jedzie i marzy o swoim wrogu,

Co berło świata wydziera,

O tym nieznanym i cichym Bogu,

Co gdzieś na krzyżu umiera.

„Duszę mam - mówi - blasków słonecznych

Pełną i nimi obrzucę

Ludzkość spragnioną jutrzenek mlecznych,

I dawną pogodę wrócę.

Przeze mnie błyśnie dawna potęga

Obrządku, co światem władnie,

A nowa wiara, co Rzym rozprzęga,

Pod stopą moją upadnie.

Nie w ciemnym, na wpół dzikim marzeniu

Leży zbawienie dla świata,

Lecz w tym Heliosa jasnym promieniu

Dojrzewa przyszłość bogata.

Mądrość, na którą wieki się całe

Składały w ciężkiej kolei -

Mamyż wymienić za to niestałe

Zaziemskich widmo nadziei?

I barbarzyńską targnąć się ręką

Na święte przodków spuścizny?

Za galilejską biegnąć jutrzenką

Odstąpić wrogom ojczyzny?

O, nie! Mój mistrzu, co wzrok odrywasz

Od ziemi, gdzie życia cele,

I myślą w sennym niebie spoczywasz,

Ziemią się z tobą nie dzielę;

Lecz ją sam ujmę w żelazne dłonie,

Promienną przeszłość odtworzę,

A na zwycięskim wejdzie zagonie

Słońce, co zgasnąć nie może.”

Tak dumał Julian, patrząc się w gwiazdy,

I szukał swojej w niebiosach,

Aż wtem spod ziemi perskie podjazdy

Przyszły rozstrzygać o losach.

Wzięły zwycięstwo bitne legiony,

Pierzchają hordy przed niemi,

Ale wódz strzałą perską raniony

Chyli się z konia ku ziemi.

I laur ostatni rwąc na tej niwie

Obficie krwią swą go zmywa,

Spojrzał się w górę dumnie, wzgardliwie

I sny stracone przyzywa

Potem, zgarniając w dłonie już drżące

Strumień krwawego koralu,

Cisnął nim w niebo jasne, milczące

Z wymówką skargi i żalu

I zionąc duszę, w namiętnym krzyku

Słabnący rzekł Apostata:

„Dziś zwyciężyłeś, Galilejczyku!

Lecz jutro!.. Gdzie jutro świata?

Cóż - że my padniem przy tych bożyszczach

Tchnących wdziękami młodości?

Cóż, że na naszej potęgi zgliszczach

Ponury krzyż się rozgości;

Że ten świat grecki w mgły się rozwieje

Z harmonią tęczowych mytów

Że w miejsce niego niebo zadnieje

Męczeńskich pełne zachwytów?

Czy krzyż otworzy swoje ramiona

Tułaczej narodów rzeszy?

Czy w cieniu jego spocznie strudzona

Ludzkość, co nie wie, gdzie śpieszy?

Czy tak, jak teraz kona świat stary

Pod znakiem boskiego zbawcy

Nie będą padać ludów ofiary,

Wleczone pod miecz oprawcy?

Czy w imię tego czarnego krzyża

Świat się nie spławi krwi strugą

I wiara, co dziś niebo przybliża,

Ciemności nie będzie sługą?

O! Przyjdzie chwila, w której o Tobie

Gromady zwątpią cierpiące,

Gdy ujrzą na swych nadziei grobie

Jak ja dziś niebo milczące.

I wołać będą w dzikim okrzyku,

Padając pod topór kata:

Dziś zwyciężyłeś, Galilejczyku!

Lecz jutro! Gdzie jutro świata?”

MCXXII. Λυκειον

W średniowieczu wilki były zazwyczaj kojarzone z czymś złym, niebezpiecznym, które to wyobrażenie przeszło do współczesnych czasów. I dlatego, nie dla wszystkich, ale w powszechnym odbiorze wilk kojarzy się negatywnie.

A od wilka przecież pochodzi jeden z przydomków Apollona  - Λυκειον czyli wilczy. A przy świątyni Apollona Likejosa powstało Λυκειον Artstotelesa, Lykeion od którego potem powstała nazwa współczesnego liceum, mająca w swym żródłosłowiu imię wilka.

MCXXI. Szatan - Tetmayer

Szatan

Nad oceanu przywiódł brzeg
szatan, zły duch, człowieka
i rzekł mu: patrz na fale te,
co idą tu z daleka.

Jedna zśród wszystkich owych fal
płynie pomiędzy niemi;
jeśli na wodzie ujrzysz ją,
posiądziesz raj na ziemi.

Odszedł. Zaś człowiek patrzy w dal,
wytęża zadnie oczy -
miriady swoich wiecznych fal
pod brzeg ocean toczy.

On patrzy, czeka. Żre go głód,
pali słoneczna spieka,
członki mu łamie ciągły trud,
sen morzy go - on czeka.

Nadzieja i wątpliwość mu
na przemian sercem miota,
a wszystką duszę chłonie w nim
pragnienie i tęsknota.

Wtem traci z oczu widok fal -
zapadła noc ponura;
może szła fala szczęścia tam,
lecz nie mógł poznać: która?

I z żalu włosy z głowy rwie,
a szatan drwi zeń: biedny!
Idź w las jodłowy - igły tam
szukaj - tej igły jednej..."

MCXX. Bissextilis

Luty był w starożytnym Rzymie miesiącem przestępnym tak jak u u nas. jednak w przeciwieństwie, do obecnie panujących obyczajów, nie polegało to na dodaniu dnia na końcu miesiąca, ale na dwukrotnym powtórzeniu dnia 24 lutego. Ten dzień to w rzymskim kalendarzu dzień szósty przed idami marcowymi. Podwójny szósty natomiast to bissextilis.

Do dziś nazwa ta żyje w nazwie roku przestępnego w jeżykach takich jak np. włoski czy francuski.

MCXIX. Antoni Słonimski -- Odszczepieniec

Wiersz o moim ulubionym, a przynajmniej jednym z ulubionym Cesarzy rzymskich Julianie Apostacie. Jednej z najciekawszych i najbardziej niesamowitych postaci w historii świata.
Za helleńską miłość tego co piękne, za Bogów, za zamiłowanie do książek, Chwała Ci Julianie, Cześć i Chwała!!!

Podaj mi kubek wina, Prokopiusie.
Rana jest teraz mniej bolesna. Nigdym
Nie widział nieba tak rozgwieżdżonego.
Gwiazdy domowe z Galii i znad Rzymu
Jakże dziś wrogo świecą nad pustynią.
Zostańcie przy mnie. Chciałbym jeszcze chłodem
Nocy odetchnąć. Zawsze się lękałem
Bezbrzeżnych piasków pustynnych, lecz teraz
Odszedł strach nierozumny. Miejsca nie ma
Na lęki, które wyobraźnia rodzi,
Gdy wypełniła mnie już do dna serca
Pewność nieubłaganej rychłej śmierci.
Codzienne troski, drobne niepokoje
Są jak szakale, sępy czy hieny,
Które spłoszone pierzchają w popłochu,
Kiedy lew zbliża się do swej ofiary.
Mówią, że człowiek, zanim umrze, widzi
Historię życia w rozpaczliwym skrócie.
Jakie obrazy pamięć mi przywraca?
Nie widzę twarzy stryja Konstancjusza.
Lecz jakże blisko i boleśnie widzę
Dziecięce ciała braci mordowanych,
Białe, jak gdyby wszystka krew spłynęła
W pościel czarnymi plamami znaczoną.
Uszedłem śmierci, gdy mnie i Gallusa
Wierny niewolnik ukrył za kotarą.
I znowu widzę biel. Biel marmurowych
Schodów wysokich domu, gdzie bezpieczne
Dał nam schronienie biskup Aretuzy;
To on mnie pierwszy kształcił w chrześcijaństwie,
Uczył pokory i chwalił ubóstwo.
Chętnie przyjmując na dworze biskupim
Daninę sutą prawem nakazaną:
Owce, oliwę, zboże, wosk i wino,
Które zwoziły okręty ładowne,
Płody bogate krain nie nazwanych,
Róże zimowe i wiosenne śniegi.
Ubóstwo! Znam je z kościołów Antiochii,
Z bazylik złotych Konstantynopola.
To on pochwalał rzeź Wallentrojanów,
Śmierć Aremusa i diuka Egiptu,
Zaćwiczonego knutami eunuchów.
Bezgrzeszne mordy, bo w konfesjonale
Zbójca mordercy dawał rozgrzeszenie
I znalazł zawsze jakiś werset ciemny,
Który przydawał racje wyższej miary
Zbrodni popełnionej dla zemsty lub zysku.
Kazał miłować własnych nieprzyjaciół.
Kochać nieprzyjacioły? Jakże kochać?
Cóż więc zostanie dla przyjaciół? Czyżby
Nienawiść? Tyleż są warte uczucia?
Już jako dziecko miałem przykazane
Modlić się do kalectwa i brzydoty,
Gdy na cokołach dawnych bogów
Poustawiano malowane kukły,
Figury świętych o twarzach gipsowych
Wykoślawionych męką ujawnioną.
Czyż miałem tracić moje lata młode
W mrocznym przedsionku zamkniętej świątyni,
Wyrzec się światła nie mając pewności,
Co nam przyniesie śmierć i byt nieziemski?
Czy może wybrać niepohamowaną
Żądzę rozkoszy, która smutek budzi?
Wybrałem los żołnierza. Wasz los. Bowiem
Męska to sprawa walczyć z nieprawością.
Bronić honoru. Zbrodnia nie nazwana
Jest jak trucizna utajona w winie.
Któż ma czelność zwać mnie odszczepieńcem?
Kto tu jest zdrajcą, kto pozostał wierny?
Gdzież jest to wszystko, w co chętnie wierzyłem?
O Euzebiuszu, drogi Prokopiusie,
Dzisiaj, w godzinę porachunku z życiem,
Nie żal mi walki i nie żal mi klęski,
Lecz strach mnie trawi, czy nie przeoczyłem,
Nie uroniłem czegoś trudniejszego,
Czegoś, co ponad człowieczą naturą,
Nad przywarami zwierzęcego stada
Jest jak materia lotna, jak promienie
Z nieznanych źródeł na nas spływające.
Galilejczyku. Znów biel widzę czystą,
To wirujące barwy zlewają się w jedno.
Wszystko, w com wierzył, czegom nienawidził,
Wykrzywia mi się w tej chwili ostatniej.
Ciąg zdarzeń dziwnie skraca się i myśli,
Które towarzyszyły dawnym czynom,
Stoją osobno, jak gdyby na stronie,
Jedne wśród wrogów, inne wśród przyjaciół.
Z szeregu dawnych moich dni niektóre
Odchodzą, rosną i stają na czele
Armii pobitej dni mojego życia...

MCXVIII. Annus MMXIV

Annus MMXIV vere bonus mihi fuit. Paene omnia quae agebam volebamque prospere erat. Interdum me via Sacra in triumpho properare sentivi ;) Nescio qualis nunc annus erit sed si peius quam praeteritus non fuerit optimus erit. Et ego quoque omnibus me legentibus omnem prosperitatem in anno MMXV ab immo corde opto. Prosperate, crescete et omnibus opibus fruite :)