MCXLVI. Czarny koń

Czarny koń

Czarny koń gdzieś pędzi w dali

Słońce jego grzbiet dziś pali

Piasek wbijają kopyta

Droga przed nim nieprzebyta

Tam daleko gdzieś w oddali

Gdzie się piasek z niebem styka

Mieczem błyska z twardej stali

I o drogę jeźdźca pyta

Pasek tłumi się, kotłuje

Ptak gdzieś z góry obserwuje

Jak na koniu pędzi czarnym

Jeździec szlakiem tym niegwarnym

Kopyt mocne uderzenia

Piach wzbudzają i złudzenia

Błyska coś - fatamorgana

Wiatrem chusta potargana

Czarny płaszcz i czarne oczy

Widok konia ten zaskoczy

Jedzie, jedzie jeździec w dali

Słońce cały czas czas znów pali

Czarny kaptur twarz otoczy

Zanim mu wypali oczy

I już znika koń skrzydlaty

Przez horyzont popielaty

Czarny płaszcz  przecina  krawędź

Jak skrzydlaty, biały łabędź

Nie ma jeźdźca i pustyni

Ranek, nikt dźwięków nie czyni

Gdzie jest koń i gdzie płaszcz czarny

Wschodzi dzisiaj ranek parny

I czy jeszcze coś tam było

Czy to wszystko mi się  śniło