CCCLXIX. Luna lucet

Księżyc poetów i księżyc szaleńców

Księżyc wilkołaków i księżyc odmieńców

Co jest w tym światłe, które tam się pali

Że przyciąga do siebie choćby świat się walił

Księżyc tajemniczy i księżyc złowrogi

Księżyc przepiękny zagięty jak rogi

Twarz jego poorana kraterami cała

Na niebie dalekim wydaje się mała

Księżyc wampiryczny księżyc cały w blasku

Wisi tam jak koła pisane na piasku

Można patrzeć na jego tarczę koloru srebrnego

Która rozświetla futro wilka ukrytego