DCDVI. A furore Normannorum libera nos Domine

Sto Drakkarów

W górę wielkiej rzeki sto drakkarów gna
Dzioby ich w pancerzach ze spiżowych blach
A wzdłuż burt dębowych tarcz jaskrawych rząd
Płyną wojownicy hen z północnych stron

W silnych dłoniach wiosła pienią wody toń
Wnet rozedrze ciszę ryk ochrypłych trąb
Dzielni Wikingowie oto wroga gród
Niech was do zwycięstwa zaprowadzi Bóg

Ile chmur porwie wiatr
Ile jeszcze wzejdzie słońc
Ile krwi wsiąknie w piach
Nim przyjazny ujrzysz fiord

Dla tych co zwyciężą sławy wielkiej blask
Honor i Valhalla tym co zginąć czas
Niech przed naszym męstwem nieprzyjaciel drży
Powrócimy w chwale lub nie wróci nikt

Ile chmur porwie wiatr
Ile jeszcze wzejdzie słońc
Ile krwi wsiąknie w piach
Nim przyjazny ujrzysz fiord

Poszli jak natchnieni nie liczyli ran
Wielu z nich zginęło od pierzastych strzał
Bramę wzięli szturmem w ogniu stanął gród
A proporzec z krukiem nad wałami już

Ile chmur porwie wiatr
Ile jeszcze wzejdzie słońc
Ile krwi wsiąknie w piach
Nim przyjazny ujrzysz fiord

Ile chmur porwie wiatr
Ile jeszcze wzejdzie słońc
Ile krwi wsiąknie w piach
Nim przyjazny ujrzysz fiord

Ile chmur porwie wiatr
Ile jeszcze wzejdzie słońc
Ile krwi wsiąknie w piach
Nim przyjazny ujrzysz fiord