CCCXI. Przyszłość i przeszłość

Goni świat nowy w obłędnym tańcu

Żyje dziś każdy prawie przyszłością

Po co tak pędzisz gdzieś popaprańcu

Zaraz się w gardle udławisz ością

Nie ma przyszłości, i nigdy nie było

A mnie nie będzie, gdy ona nadleci

Nigdy mnie się to nawet nie sniło

Na co tak przyszłość nastawia sieci

Cóż mnie tam ona może obchodzić

Po co gdzieś w dali mam czegoś szukać

Po co się nad nią trzeba rozwodzić

Gdy ona i tak do drzwi będzie pukać

Lecz mnie nie będzie, gdy ona zapuka

Wiec niech tam wali młotem szalona

Nawet niech moich zwłok wtedy szuka

I ze swej złości pęknie i skona

Jest tylko przeszłość, która minęła

Mineła, przeto naprawdę żyje

I choć realność dalej pomkneła

To jej już nigdy nic nie zabije

Nic jej nie zmieni, nic nie zabierze

I ona jedna zawsze tu trwa 

Tylko jej głos w mym słychać eterze

Reszta się jawi na kształt ścierwa

I tylko przeszłość i stare księgi

Realną wartośc mają na świecie

Tylko to są prawdziwe potegi

Których nawet głos śmierci nie zmiecie

Reszta to mara, ułuda zwiewna

Która uderza jak morska fala

I choć wydaje się jak królewna

To byle wietrzyk ją wraz obala

A przeszłość trwa jak las dębowy

Którego nigdy nic nie obali

Szumi cicho  zagajnik wierzbowy

Lecz wnętrze jego jest ze stali

Ona jedynie realnie istnieje

I bedzie żyła na ksiąg kartach

I przeszłość dalej tutaj się dzieje

Bo tylko ona życia jest warta

CCCX. Złoty Potok - mleczarka z rynku

W Złotym Potoku, kilka lat temu, po skończeniu remontu rynku postawiono na nim rzeźbę mleczarki, czyli inaczej mówiąc kobiety roznoszącej mleko ;) Ostatnimi laty jest modą, że po remontowaniu rynków w różnych miastach stawia się tam różnego rodzaju rzeźby. I o ile mam daleko posunięty sceptycyzm w zakresie tego czy wydawanie pieniędzy unijnych na kostkę brukową na rynkach w sumach idących w setkach tysiecy złotych, albo stawianie na każdym podobnej lub wręcz identycznej drewnianej studni jest najlepszym sposobem wydatkowania unijnych pieniędzy, a same te pseudo studnie są raczej bezguściem niż czymś ładnym, to jednak rzeźby jak najbardziej mi się podobają miedzy innymi dlatego, że w każdym miasteczku stawia się je oryginalne a nie jakies bezguście robione zawsze tak samo. Wszytsko co jest takie same jest nudne i bez sensu jak dla mnie :D

Dom pod którym stoi rzeźba mleczarki

Rzeźba mleczarki - perspektywa z boku

Rzeźba mleczarki od przodu

CCCIX. Ptaki z Czeladzi - szpaki

Dzisiaj zdjęcia kolejnego bardzo popularnego ptaka jakiego moszna spotkać w prawie każdym mieście - szpaka. W ostanich latach jednak można zauważyć, że szpaki bardzo się "rozpleniły" i wszędzie ich pełno. Dosłownie w każdej miejscowości jest ich mnustwo. Pamiętam, że kiedyś było ich znacznie ale to znacznie mniej. Ciekawe z czego to wynika?

Zdjecia zrobione w parku z tyłu osiedla Musiała.

Szpak na drzewie

CCCVIII. Politycy

Politycy na tym świecie

Tak od wieków postępują

Że głupoty mówią przecie

I się dziwnie zachowują

Zawsze kłamią w żywe oczy

Głos ich fałszem głośno skrzeczy 

I nikt tego nie przeskoczy

Taka kolej świata rzeczy

Dobro im gdzieś powierzone

Chętnie sami defraudują

Przekręty czynią nieprzeliczone

Wszystkich wokół obrabują

Taki zawód to parszywy

Lepiej się już w gównie taplać

Albo nago wbiec w pokrzywy

Zamiast w sejmu ławach paplać

Może nawet wstyd to mniejszy

Jako kurwa gdzieś zarabiać
A na pewno wiarygodniejszy 

Niż się tak na gnój wystawiać

W jakiej partii on tam działa
Mnie to wcale nie obchodzi
Można mu pokazać wała
Lecz kto inny będzie smrodził


Partie, poglądy, są rzeczą wtórną
Bo choć niby coś wybierasz
Dżuma, cholera? jest rzeczą durną
Gdy się w takim bagnie gmerasz


Bo ten system tako funkcjonuje
Że wszystko ku gorszemu zdąża
Jak go długo obserwuje
Do przepaści to podąża


Tak więc lepiej nie głosować
Nic nie wrzucać do twej urny
Po co tam ma ktoś osłować
Ty nie glosuj nie bądź durny!


Potem kretyn taki rzecze
Że tyś go tam wybrał przecie
Z ust kroplami fałsz mu ciecze
Niechże nurza się w klozecie


Ty przynajmniej będziesz wiedział
Żeś na niego nie głosował
Kiedyś będzie w piekle siedział
Za to, że wcześniej posłował

CCCVII. Duch umrzyka

W starym zamku duch umrzyka

Przez sień cicho się przemyka

Kroków głos ciszy nie mąci

Kiedy dłonią swą potrąci

Kubek stary ten mosiężny

Który stoi tam siermiężny

Czemu zatem palce jego

Powiedz dzisiaj mi kolego

Nic nie mogą tutaj strącić

Choćby tylko wody zmącić

Która w starej misie stoi

Albo dotknąć którejś zbroi?

Bo to tylko duch umrzyka

Który cicho się przemyka

Nie ma ciała on swojego

To co widzisz nie jest jego

Ta powłoka eteryczna

Całkiem jest iluzoryczna

To co widzisz jak sen tylko

Rodzi się w umysłu toni

Czas jest wtedy małą chwilką

Choć się umysł przed tym broni

Widzisz jednak cień umrzyka

Widzisz jak ścianę przenika?

I choć postać szybko znika

Kiedy słyszy głos dzwonnika

Bo nie znosi jazgotnika

W inny wymiar więc umyka

Gdzie ten wymiar wszak się mieści

W jakiej ziemi on krainie?

Nie zna nikt tej opowieści

Lecz kto szuka jej ten zginie

Wszak pamiętać trzeba zaraz

Że gdy umysł rodzi dziwy

Wtedy zawsze jest ambaras

Bo ten duch jest nieprawdziwy

Kiedy widzę cień umrzyka!

Który cicho tam przemyka?

Nic tam nie ma, wiesz to przecież

Że umrzyki po tym świecie

Chodzić sobie tak nie mogą

Może jeszcze chodzą drogą?

Nie na drodze nic nie chodzi

Może głowa się ochłodzi

Kiedy wyjdziesz na nią w nocy.

Piękną porą - o północy?

Idź ty lepiej tam w południe

Nie gdy ciemno jest paskudnie

Kiedy słońce świeci jasno

A na świecie jest za ciasno

By umrzyki tam biegały

Albo gdzieś pod drzewem stały

Zamiast czekać do północy

Albo szukać dziwnych mocy

Zobacz teraz - słońca promień

Jak szkarłatny świeci płomień

Widzisz gdzieś jak duch umrzyka?

Cicho tutaj się przemyka?

Nie ma ducha nie ma zjawy

Chyba tylko dla zabawy

Ktoś ją widział jak wybladła

Kubek znów ze stołu skradła.

CCCVI. Kaczki i żaby - ze Złotego Potoku

W okolicach Złotego Potoku co roku na wiosnę w kwietniu jest wylęg żab. Nad okolicznymi jeziorami pełno wszędzie płazów. Ponieważ w okolicy jest ruchliwa droga aby je chronić zbudowano specjalne pasy ochronne, gdyż wcześniej setki ich ginęło na drodze. W tym roku gdy byłem nad jednym z tamtejszych stawów - Stawem Nocy Letniej koło młynu Kołaczew - zrobiłem takie zdjęcia, na których jednocześnie i kaczki i żaby w jeziorze pływają :)

Kaczka i żaba

CCCV. Czeladź i stare mury

W każdym mieście można poza miejscami ładnymi można znaleźć również te brzydkie, a może eufemistycznie powiedzieć by wypadało mniej piękne ;)  Ale i te miejsca często gdy bliżej im się przyjrzeć urok swój mają. I tak też w Czeladzi kilka jest dzielnic starszych, w których domy z czasów pierwszej połowy XX wieku się znajdują a mury ich napisami wymazane. Zwłaszcza te napisy na murach tworzą pewien fascynujący rodzaj twórczości, z jednej strony bezsensowny, niszczący, bo domu właścicielem będąc kto lubi gdy mu po domu bazgrzą? Pewnie nikt. A jednak przecież i ciekawy, bo na ten przykład Pompeje gdy odkopano to takie murowe bazgroły bardzo interesującym i ważnym przyczynkiem do badania życia codziennego w antycznych czasach były. I wtedy podobnie jak dziś po murach bazgrano.

Zobaczmy wiec kilka takich zdjęć z Czeladzi z zupełnie odmiennym od wcześniejszych klimacie.

Napisy na murach - okolice Osiedla Musiała i Starej Kolonii - opuszczone domy

Fragment napisów

Ulica 21 Listopada od tyłu

Ul. 21 listopada Po lewej dawny przedwojenny kopalniany Klub Urzędniczy

CCCIV. Dialog złamanego życiem z duszą jego

Uczucie melancholii owe, i bezsensu życia poczucie o którym kilka razy na blogu tym pisać mi przyszło przecież tak naprawdę od niepamiętnych czasów człowiekowi towarzyszy. Często bowiem człowiek w sens życia swojego zwątpić potrafi. Tak też i w antycznego Egiptu tekstach fragmenty znajdujemy, które podobne problemy rozważają.

Ciekawym tekstem jest tutaj tak zwany "Dialog złamanego życiem z duszą jego" pochodzący z czasów XII Dynastii. Można w nim znaleźć takie słowa:

Do kogóż mam dziś mówić? Bracia są źli i niegodziwi, a przyjaciele nie kochają ciebie. Serca ludzi stały się chciwe i każdy kradnie dobytek bliźniego swego...  Ludzie cieszą się złem, dobro zaś zostało powalone w błoto... Przestępca jest tym, którego się dziś wielbi.  ... Śmierć jawi się mi dzisiaj niczym ozdrowienie choremu, niczym jedyne wyjście z tego upadku


Z jednej strony warto zobaczyć jak analiza przedstawiona w tym tekście bliska jest tej którą na nasze społeczeństwo patrząc postawić by można co ponownie świadczy o tym, ze świat się nie zmienia a tylko w wielkim kole te same rzeczy ponownie się w nim pojawiają.


Z drugiej na końcu mamy zachętę do samobójstwa o czy słowa - "Śmierć jawi mi się dzisiaj niczym ozdrowienie choremu" wyraźnie zaświadczają. Tylko samobójstwo staje się wyjściem.

Ale nie! Bowiem w dalszej części Dialogu złamanego życiem z duszą jego Dusza radzi aby wiarę w bogów, przeznaczenie i sens życia odzyskać. Śmierć bowiem i tak każdemu na końcu pisana. I tej wersji należy się trzymać.

CCCIII. Twarz księżyca czyli o różnych podejściach do poznawania antyku

Można zadać sobie pytanie po co i dlaczego poznajemy dawne czasy zwłaszcza starożytne i cóż w ten sposób chcemy osiągnąć. Współcześnie występują tu dwa podejścia, które określiłbym następująco:

-historyczne,
-filologiczne.

Od razu muszę zaznaczyć, że choć lubię oba podejścia moje jest zupełnie inne, ale o tym dalej :)

Historycy próbują, posługując się współczesnym rozumowaniem badać w sposób naukowy przeszłość, aby dokładnie poznać fakty. W ten sposób mogą dokładnie poznawać przeszłość, określać ilość ludzi która brała w bitwach, liczbę wojsk, itp. I choć lubię czytać książki współczesnych historyków, to w tym podejściu gdzieś ginie człowiek antyku.  W ten sposób patrzymy na świat oczami człowieka współczesnego a nie antycznego.

Podobnie w przypadku podejścia filologicznego, tu koncentrujemy się na dokładnym poznaniu języka i interpretacji tekstów. I o ile perfekcyjna znajomość języka jest czymś bardzo pięknym o tyle interpretacja współczesnych filologów bardzo często bardzo odbiega od interpretacji starożytnych. To wszystko jest ze tak nazwę przemielone przez maszynkę współczesnego świata i współczesnego odczuwania.

Kiedyś, nie pamiętam kto to napisał, ale przeczytałem takie mądre zdanie, z którego poniekąd wynikają oba podejścia:

Od kiedy przestaliśmy widzieć w świecącym księżycu Selene nigdy już nie będziemy widzieli świata tak jak starożytni.

I choć się z tym zgadzam, to ja jakby na przekór zawsze chciałem widzieć świat tak jak widzieli go starożytni, i to mi się zawsze widziało najciekawsze. Nie znajomość faktów, choć ważna, nie znajomość języka, choć bez niego trudno patrzeć na świat jak ludzie antyku bo przecież język jest ważnym składnikiem naszego postrzegania świata, ale i fakty i język to tylko środek a celem jest zobaczyć świat jak go widzieli ludzie antyku. I choć to tylko może pozostać marzeniem bo pewnie tak jak to napisane w tym cytacie zostało nie jest możliwe, to jednak chciałbym patrząc w niebo nie widzieć księżyca ale widzieć znów Twarz Selene ukazującą się na niebie. Zapomnieć o wszystkich wiekach które dzielą nas od tamtych czasów, zapomnieć o współczesnych poglądach, wyzbyć się współczesnych sposobów myślenia i patrząc w niebo widzieć Twarz Selene. I choć pewnie się tak nie da, to jednak gdzieś w mej głowie zawsze pozostaje myśl, ze pewnego dnia ujrzę jej twarz na niebie.

CCCII. Z mądrości antycznego Egiptu - o ksiegach

Kolejny cytat z antycznego Egiptu o wartości ksiąg. Z moich ostatnich lektur o starożytnym Egipcie.

Naśladuj ojca twego i przodków twoich. Ich słowa zapisane są w księgach: otwórz je, czytaj je i staraj się uczynić zawartą w nich wiedzę twoją wiedzą, ponieważ oto stoi przed tobą otworem cała ich mądrość, nie plewy.


Bo czy jest coś lepszego na świecie niż w stare księgi się wczytywać, jak kiedyś napisałem cały współczesny świat gdzieś za sobą daleko zostawiwszy za nic go mając. Nic przecież lepszego być nie może. Po cóż zatem o świat ten tyle dbać? Nie ma to celu żadnego, lepiej w rękę wsiąść i księgi czytać, to jedno sen ma tylko.