CMXCVIII. Śmierć według Baudelaire

Napisałem był, niedawny czas temu, o tym jako to śmierć, ongiś wszechobecna, naszego czasu z dyskursu publicznego całkowicie i dogłębnie wyrugowaną została. Tak też, aby pokazać jej wszechobecność czasu dawniejszego taki oto wiersz Baudelair'a znalazłem.

Śmierć jest jedynym blaskiem w mrokach życia kiru
To jedyny cel życia, nadzieja, podpora,
Pociecha i wzmocnienie - czar eliksiru,
Który nam daje siłę iść aż do wieczora
Jest to sławna gospoda zapisana w Księdze
Gdzie wszyscy będą jedli i pili do syta

C
h. Baudelaire