MCCCLXXXIV. Rower

Wreszcie dzis pogoda taka jaką lubię, po raz pierwszy tym roku. I piękna wycieczka 95km na rowerze - przez Katowice, Rudę Śląską, Zabrze. Czy nie mógłby tak wyglądać cały rok?

MCCCLXXXIII. Ecclesia in Freiberg

In una de ecclesiis Freibergensis erat descriptio Latina de historia inaugurationeque eius. Valde gavisus sum viden, etiam nostri Romani hic erunt et descriptionem illa fecissent, nostros enim omnes Latine utentes appello. Certe cum descriptionem legissem, vere "nostri" illam scripsissent vidi. Nam erat illa ecclesia a Friderico Augusto fundata, quis erat olim elector Saxoniae atque rex Poloniae. Itaque etiam si post fines Poloniae propeatis semper videtis latinam vere linguam polonorum esse et qui eam nescit Polonum verum eum nominare nullo modo posse. Hic imago descriptioni illae,  non pulchra nam telephono gestabili imaginem factus sum.

Na jednym z kościołów we Freibergu był opis łaciński o jego historii i fundacji. Bardzo mnie to ucieszyło, że takżi tam nasi  czyli Rzymianie byli, albowiem naszymi zawsze nazywam tych, którzy łaciny używają. Gdy zaś napi przeczytałem, zobaczyłem, że oni prawdziwie naszymi byli. Kościół bowiem ów ufundowany został przez Fryderyka Augusta elektora Saxonii i jednocześnie króla Polski. Tak więc, nawet poza granice Polski wyjeżdżając wszędzie zobaczyć można, że łaciński język jest prawdziwie językiem Polaków i kto go nie zna prawdziwym Polakiem nazywany być w żaden sposób nie może.
Niestety zdjęcie nie jest zbyt ładne, albowiem zrobiłem go telefonem komórkowym.

MCCCLXXXII. Per Freiberg currere

Aliquod dies - ab die Merciri ad Veneri die in Germania in urbe Freibeg fui. Urbs est pulchra, vetus et valde mihi placebat. Habeam multos res ibi ad faciendum itaque non multae horae mihi remanserunt ut urbem bene perlustrare possem. Sed die Iovi sciens Iovem omnium deorum maximus esse, mane hora ab hora sexta usque ad horam octavam per urbem currivi, interdum perstans ut aliquid specratem vel imagines aparato meo facerem. Hic est imago in qua iter currendi mei spectare potestis. Pene duodeviginti kilometros percurrivi et omnes partes urbis vetere visitavi et vidi. Vias veteras, nonumquam angustas, per clivum huc et illuc flexentes, domos et ecclesias spectavi, etque hortum quod apud murum ab turre alto dimidiam partem urbis veteris cinxit.

MCCCLXXXI. Rower

Przez ostatnie 4-5 lat miałem cały czas wrażenie, że na rowerze nie robię żadnych postępów, niby jeżdżę ok, mogę robić długie trasy, ale w żaden sposób nie jeżdżę szybciej niż wcześniej. Pomogło trenowanie treningu ogólnorozwojowego zimą i bieganie. Nie wiem dokładnie dlaczego ale od początku sezonu jeżdżę ze  średnią od 1 do 1,5 km mniej więcej niż w zeszłym roku. I prawie ogóle nie czuję zmęczenia - przynajmniej na trasach do 80 km. Nie ma też efektu, że drugą cześć trasy robię wolniej bo jestem zmęczony, często wręcz przeciwnie. Włączenie ogólnego treningu to był najlepszy pomysł w zakresie formy fizycznej jaki mogłem zrobić.

MCCCLXXX. Z zasad skutecznego uczenia się

"Po co się wysilać? Podejmujemy wysiłek, ponieważ już sam ten akt poszerza granice naszych zdolności. To co robimy, wpływa na to, kim się stajemy i co potrafimy zrobić. Im więcej rzeczy robimy, tym więcej potrafimy zrobić. realizowanie tej zasady i zbieranie jej owoców jest równoznaczne z przyjęciem w życiu postawy otwartej na rozwój."

MCCCLXXIX. Tempestas

Wczoraj była pierwsza wiosenna burza. Uwielbiam burze, gdy blisko bija pioruny rzucane ręką Zeusa. Wtedy czuć prawdziwa moc i siłę nieokiełznanej przyrody. I to jest w niej piękne, gdy blask ognistych błyskawic rozświetla niebo, a potężne grzmoty rozbrzmiewają po okolicy. To siła Bogów, którzy są w poszumie wiatru, w grzmocie błyskawic w blasku tęczy przychodzącej po opadającym deszczu. Oni tam są, tylko ludzie dzisiaj stracili możliwość ich oglądania, ale ja chcę ich widzieć, chce być taki jak starożytni, chcę myśleć jak oni, czuć jak oni, chcę podążać ich ścieżką rozświetlaną świetlistą ręką Zeusa. Zawsze współczesny świat był mi częściowo obcy, choć w sumie w pewnym sensie zawsze się w nim jakoś w miarę dobrze odnajdywałem. Chyba ta obcość miała w tym pewien udział, bo ponieważ, to nigdy nie był mój świat zawsze podchodziłem do niego beznamiętnie, jedynie aby zrealizować swoje cele i mieć z nim jak najmniej do czynienia.  To ciekawe doświadczenie, doświadczenie częściowej nieobecności i byciu jakby emigrantem we współczesnym świecie, emigrantem z innego świata.. Świata antyku, starych języków, napisów zaklętych w kamieniu i startych Bogów. W grzmotach burzy oni przychodzą, mam nadzieję, że pewnego dnia spotkam się z nimi po drugiej stronie Styksu z daleka od współczesności.

MCCCLXXVIII. Yank Shippers - Odynie

Fajna piosenka o Wikingach.

Tak dobrze to pamiętam

To był grudniowy dzień

gdy nasze trzy drakary

po łup wybrały się.

Na lądzie wystraszony

tubylec walił w dzwon

to znaczy, że w tej wiosce

pisany wszystkim zgon

Ref.:

Odynie, siłę daj

Niech ostry topór w ręku lśni

bo jeszcze kilka chwil

do Valhali zastukamy drzwi

Gdy w fiordy już wpływali

to wiatr zachodni wiał

Na burcie wyprężony

już każdy z naszych stał

Hej bogu wojny,

nie oszczędzaj nas

Niech ręka nie zadrży

uderza na raz.

Ref.: x2

Odynie, siłę daj

Niech ostry topór w ręku lśni

bo jeszcze kilka chwil

do Valhali zastukamy drzwi

Walki czas już nadszedł

i trzeba łupy brać

i zrównać wszystko z ziemią

Wikinga to jest ślad

Kto przeżył niech się śmieje

bo śmierć nie groźna nam

bo w oczy nie zagląda

boś rudobrody drań

Ref.: x2

Odynie, siłę daj

Niech ostry topór w ręku lśni

bo jeszcze kilka chwil

do Valhali zastukamy drzwi

Złota pełne sakwy,

skóry no i broń

na pokładzie leżą

okupione krwią

Czas wracać nam do domu

i w winie zmoczyć twarz.

Nalejcie mi do pełna

opowiem jeszcze raz

Ref.: x4

Odynie, siłę daj

Niech ostry topór w ręku lśni

bo jeszcze kilka chwil

do Valhali zastukamy drzwi