CDVII. O salsie

Od kliku miesięcy chodzę sobie na kurs salsy. A tak pewnego razu mi odwaliło, i choć nigdy nie byłem jakimś tancerzem, postanowiłem zobaczyć jak to jest. A że taniec jest żywy, sympatyczny a z drugiej strony również dość skomplikowany w sensie układów, które trzeba się nauczyć i wykonywać, to muszę przyznać, że nawet ciekawe doświadczenie, czego bym nigdy jeszcze kilka lat temu nie przypuszczał, że napiszę, jako że nigdy specjalnie nie przepadałem za tańczeniem. Nie to, abym uważał, iż teraz mi w tym tańcu wszystko wychodzi, co to to nie, wątpię, aby dało się ze mnie zrobić kogoś kto dobrze tańczy, prędzej uwierzę, że kulę ziemską objadę na rowerze, ale i tak wychodzi mi to lepiej niż w momencie, gdy się na to zapisywałem, bo myślałem, że pójdę raz czy drugi i z kompletnego braku umiejętności tańczenia dam sobie spokój, a tu prawie czwarty miesiąc mija (może z przerwami pewnymi, na święta i chorobę) i sam jestem pod wrażeniem, że się z tego jeszcze nie wycofałem. Można wręcz powiedzieć, że to mnie zaskoczyło. Inna rzecz, że za dawniejszych czasów na ten przykład szkoły średniej w ogóle bym się czegoś takiego nie podjął, bo to przecież tylko prostaki i głupole tak przyziemnymi sprawami się zajmują, a przynajmniej tak wtedy myślałem, a porządni intelektualiści nie będą podskakiwać jak idiota, którego w głowę walnęła sztacheta od płota. Niemniej teraz sam w jakimś sensie zostałem idiotą bo nawet mi się to trochę spodobało, no nie żebym od książek i roweru wolał, co to to bez przesady :D, ale obleci.