MLII. Słoneczna jesień

Ależ piękna jesień póki co jest tego roku. Nie pamiętam, aby w październiku była pogoda  jak latem, aby wieczorem można chodzić w krótkim rękawku. To jest niesamowite. W czasie trzech wyjazdów jakie odbyłem we wrześniu/październiku zawsze była przepiękna pogoda, czyżbym był magnesem przyciągającym dobra pogodę ;) W Ustroniu trudno było mi uwierzyć, ze wieczorową porą chodziłem po mieście w krótkim rękawku jak latem i było mi ciepło. Dzisiaj na rowerze było równie pięknie. Uwielbiam taką pogodę, słońce jest pokarmem dla mej duszy, wtedy wszystko mi się chce. Oby jeszcze końcówka października była ładna to może uda się kolejny wypad w góry.

Promienie słońca jesiennego

Dnia  choć krótkiego -  promiennego

Świat ogarniają, złocą się liście

Maluje barwę zamaszyście

Tych co na ziemie opadają

Bo tylko roczny żywot mają

Brązem, różem, złotym kolorem

Stopy skrzypią liści rumorem

Zapach lata  porą  jesienną

Powietrze mruga aurą zmienną

Choć rankiem mgła jak mleko biała

W mym oknie zjawy kształtem stała

Południe błękitem nieba wionie

W żółtych pomrokach ziemia tonie

I tylko kwiatów brak kwitnących

I czerwień liści gdzieś płonących

Daje nam odczuć, że to nie wiosna

Lecz idzie zima bezlitosna

By pokryć wszystko białym szronem

Jak przed cholerą gród kordonem

Lecz nawet gdy późno już dnieje

To trzeba zawsze mieć nadzieje

Że zima pójdzie w inne kraje

Nam zostawiając zielone gaje