DCLXVIII. Miciński - Purpurowe góry

Dziś czytałem sporo wierszy Tadeusz Micińskiego i chyba będzie to kolejny autor do zamieszczania na moim blogu bo maja bliski mi klimat. Oniryczność, lekka dekadencja, tajemniczość, mrok i mgły, czyli to co lubię ;) Przynajmniej jeśli idzie o blogową cześć mojej osobowości :D:D

Więc będzie wiersz o fioletowych górach.

Fioletowe góry

Fioletowe góry
zapadają w mgły,
ciemnieją lazury -
jakby w głębię szły.

Złoty róg miesiąca
sieje poblask mdły -
lasów wiatr nie trąca,
jakby do snu szły.

Potok wciąż głośniejszy
rwie się jak zwierz zły -
smutek wciąż czarniejszy -
coraz gęstsze mgły.