DLXXXVII. Rudyard Kipling - Jeśli zdołasz

Ciekawy wiersz Kiplinga - Jeśli zdołasz - prawdziwa manifestacja filozofii stoickiej. Niemniej, żebym to wszystko zdołał co w tym wierszu jest napisane to chyba musiałbym być nadczłowiekiem :D
Chyba nie ma drugiego tak bardzo stoickiego wiersza, nawet z tych napisanych w antyku. Warto jednak pamiętać, że Kipling pisał to w czasach, gdy angielskie imperium kolonialne chwiało się już w posadach, choć prawie nikt jeszcze tego nie wiedział i już wkrótce wraz ze swymi zasadami miało odejść w dal historii. Czy to dlatego, ze jego "właściciele" nie "potrafili zachować spokoju" i być stoikami, czy też przeciwnie, może dlatego, że byli za bardzo stoiccy i nie liczący się z niczym. Choć pewnie rzeczywistość jest, była, dużo bardziej złożona.
Bez względu jednak na to jak było i jakie przyczyny spowodowały jego upadek, wiersz Kilpinga, warto przeczytać, nawet jeśli nie uda się do końca postępować tak jak w nim autor powiada.

Jeżeli zdołasz zachować spokój,
chociażby wszyscy już go stracili ciebie oskarżając…
Jeżeli nadal masz nadzieję,
chociażby wszyscy o tobie zwątpili,
licząc się jednak z ich zastrzeżeniem…
Jeżeli umiesz czekać bez zmęczenia,
jeżeli na obelgi nie reagujesz obelgami,
jeżeli nie odpłacasz za nienawiśćœć nienawiœścią,
nie udając jednakże mędrca i œświętego..
Jeżeli marząc – nie ulegasz marzeniom…
Jeżeli rozumując – rozumowania nie czynisz celem…
Jeżeli umiesz przyjść sukces i porażkę,
traktując jednakowo oba te złudzenia…
Jeżeli œcierpisz wypaczenie prawdy przez Ciebie głoszonej,
kiedy krętacze czynią z niej zasadzkę, by wydrwić naiwnych..
Albo zaakceptujesz ruinę tego, co było treœścią Twego życia,
kiedy pokornie zaczniesz odbudowę zużytymi już narzędziami…
Jeœli potrafisz na jednej szali położyć wszystkie twe sukcesy
i potrafisz zaryzykować, stawiając wszystko na jedną kartę,
jeœli potrafisz przegrać i zacząć wszystko od początku,
bez słowa, nie żaląc się, że przegrałeśœ..
Jeżeli umiesz zmusić serce, nerwy, siły,
by nie zawiodły,
choćbyœ od dawna czuł ich wyczerpanie,
byleby wytrwać, gdy poza wolą nic już nie mówi o wytrwaniu…
Jeżeli umiesz rozmawiać z nieuczciwymi nie tracąc uczciwoœści
lub spacerować z królem w sposób naturalny..
Jeżeli nie mogą zranić cię nieprzyjaciele ani serdeczni przyjaciele…
Jeżeli cenisz wszystkich ludzi, nikogo nie przeceniając…
Jeżeli potrafisz spożytkować każdą minutę, nadając wartoœć każdej
przemijającej chwili..
twoja jest ziemia i wszystko co na niej
i - co ważniejsze – synu mój -
będziesz CZŁOWIEKIEM.

A jak ktoś woli oryginały, to brzmi on tak:

If

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stood and build' em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: 'Hold on!'

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with Kings - nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son!