DXXVII. Pieśń neobarska

Dawno nie zamieszczałem pieśni Jacka Kowalskiego. Ta którą zamieszczam jest jedną z moich ulubionych i ładne słowa i ciekawe wykonanie. Jest to pieśń neobarska pochodząca z czasów Konfederacji Barskiej, dokładnie z roku 1770.

A tak sobie słuchając tej  piosenki i innych utworów Jacka Kowalskiego pomyślałem co by o tym ludzie "normalni" powiedzieli, że ktoś lubi słuchać chrześcijańskich piosenek czy muzyki gregoriańskiej, a jednocześnie antychrześcijańskiego skandynawskiego pagan metalu :D

Ciemne dnie,

Wicher dmie,

Z chmur wypada grom.

Zdrada chce

Nająć mnie

W służbę panom dwom!

Cóż mi więc zostaje?

Idę tam,

Kędy mam

Wiekuisty dom.

Mówią: 'Stój!

Na nic bój

Przeciw hufcom stom!'

Mówię sam:

'Jakże mam

Służyć panom dwom?'

Cóż mi więc zostaje?

Idę tam,

Kędy mam

Wiekuisty dom.

Rad, nie rad,

Nie chcę zdrad,

Na pohybel łzom

Wolej krzyż

Przyjąć, niż

Służyć panom dwom;

Cóż mi więc zostaje?

Idę tam,

Kędy mam

Wiekuisty dom.

Bo tam blask

Bożych łask

Świeci wiecznym dniom.

W świetle cnót

Boży lud

Widzi chwałę swą;

Cóż mi więc zostaje?

Idę tam,

Kędy mam

Wiekuisty dom.

Gdzieżbym śmiał

Rajski dział

I do niebios prom

Stracić przez

Grzeszny kres:

Służbę panom dwom!

Cóż mi więc zostaje?

Idę tam,

Kędy mam

Wiekuisty dom.