CCCLXXXIII. Cogintationes nocturnae

Quo vadis me ipsum rogare debeo. Interduum nescio quo ago hoc in mundo. Nescio qui sum, quem esse velim, et quid faciendus sum. Et quamvis maior sum quam olim eram non plus sed minus scio de mundo de me ipso, de vita mea. Mundus mirabilis sed etiam horrendus mihi videtur. Mundus in quo omnes properant omnes certant omnes invident. Quare? Quiduid agas itaque moriturus es. Non est tibi properandum. Sed non debeo alios vituperare nam ego melior non sum, semer aliquid volo nescio quid semper cito omnia facio nescio quare. Neque sapiens neque benus neque talis sum qualis velim esse possum. At multi putant me sapientem sed ego ita non sentio. Aliquando permitti animam meam et eam invenire non possum. Neque tantos libros lego quam olim legi, neque hilarus sum. Debeo esse sed non possum.  Stultus sum vere stultus et tantum in lingua latina de stultitia mea scribere mihi placet ;) Nimis stulte hodie scribo sed fessus sum et nihil mihi hodie placet nihil me delectat. Et quare me non delectat spero me profesorem nonumquam ero quem semper me fore speravi et quem esse volui sed quamvis debeam non gaudeo et letus non sum. Quare non sum. Velim ut aves per altissimas montes pervolare velim semper vincere sed homini omnia datum esse non potest. Nihil me delectat si aliquam rem habeo me delectare desinet, me fatigat. Horrendum. Sunt dies me sentio non vivere rem meliorem esse quam hoc in mundo esse et vita sua vivere, sed sunt dies quibus me vita mea delectat. Nimis scripsi, silendum est, dormiendum est, non stultae res in blogo scribendum.