MDCXVI. Z mądrości stoicyzmu

Ten z was, kto machnawszy z pogardą reką na rzeczy zewnetrzne, wszelkim staraniem otacza swoją προαιρεσις, tak ją zaprawia, tak ją hartuje i w rezultacie doprowadza ją do takiego stanu doskonałości, iż jest ona prawdziwie zgodna z naturą, prawdziwie wyniosła, wolna, niezależna od wszelkich trudności i przeszkód, wierna i skromna. 

Epiktet, Diatryby, I, 4, 18