MCCCLXXXVI. Αρετη - doskonałość

Niesamowite, jak czasem trudno wpaść na coś co wydawałoby się proste i oczywiste. W większości książek termin grecki Αρετη, kluczowy dla greckiego społeczeństwa i jego sposobu myślenia oddaje się jako dzielność, czasem cnotę, czasem jeszcze innymi słowami, które dotykają tego pojęcia ale nie w pełni oddają istotę rzeczy. Tymczasem Thomas martin w swej historii Starożytnej Grecji, proponuje, żeby użyć terminu doskonałość na oddanie Αρετη i moim zdaniem to bardzo piękne tłumaczenie, trafnie oddające termin. wtedy dążenie do Αρετη to nie dążenie do dzielnosci czy do cnoty, co jest zupełnie bez sensu i nie oddaje dobrze tego jak to rozumieli grecy, ale po prostu dążenie do doskonałości. Wojownik chce być doskonałym wojownikiem jak Achilles, filozof chce być doskonałym filozofem, itp. Każdy ma swoją Αρετη, czyli pewną doskonałość do której dąży w tym co robi. Bardzo to również bliskie współczesnym koncepcją dążenia do doskonałości, doskonalenia się, rozwijania samego siebie.